Taoïsme  19 januari 2024

​

Hieronder vind je het eerste deel van de sessie over taoïsme.

Eerder dan een overzicht of een objectieve beschrijving van het hele taoïsme, gaat het specifiek om het taoïsme waar ik mee in aanraking ben gekomen.

​

We beginnen met ons te focussen op de adem.

Voel de lucht naar je longen gaan.

Voel hoe je borstkast op en neer beweegt op het ritme van de adem.

Heb het gevoel dat je gedachten stil worden, een gevoel alsof je in slaap valt.

Heb de intentie om in een dromerige toestand te gaan.

Voel vanuit die toestand naar je handen en voeten tegelijk.

Neem even de tijd om je bewust te worden van alle sensaties in je handen en voeten.

Trek de aandacht naar je borstkas en voel in die zone, voel naar het hart.

​

En vanuit die toestand gaan we ons richten op een gevoel van liefde.

Stel je iemand voor die je liefhebt, die je graag ziet.

Ga terug naar een moment in de tijd waarop je de liefde voor die persoon heel sterk aanvoelde.

Neem even de tijd om dat gevoel sterker en sterker te laten worden.

Een grotere en grotere liefde, tot een soort perfecte vorm van liefde.

Laat dat gevoel zich uitbreiden naar alles wat is.

Hou dat gevoel.

Vanuit dat gevoel, terwijl je liefde blijft voelen verschuif je je aandacht naar harmonie.

Visualiseer hoe je naar buiten wandelt. En waar je ook wandelt breng je harmonie.

Hou dat als een ideaal voor je: je wil de realiteit zo aanvoelen dat je alles in harmonie kunt brengen.

Hou die intentie.

​

Richt dan je aandacht op schoonheid, innerlijke schoonheid. 

Het feit van een mooi mens te zijn. Richt je aandacht daar volledig op.

Denk aan mensen die jij mooi vindt, richt je op de kwaliteiten die jij mooi vindt in die mensen.

Ga jezelf als ideaal zetten dat je die schoonheid, dat mooi mens zijn wil nastreven. 

En vanuit dat gevoel van liefde, dat ideaal van harmonie en die wens naar innerlijke schoonheid gaan we nu deze sessie proberen in te vullen.

​

Bij alles wat we doen, proberen we achter wat we doen die motivatie te houden, die intentie te houden, die richting te houden, die je helpt bij het waarmaken van die idealen.

​

Wat is taoïsme? 

Tao is het pad, de weg of de methode - zo kun je het vertalen.

De Dao De Jing, het boek waarin de principes van het taoïsme zijn opgeschreven begint met:

de weg waarover gesproken kan worden is niet de weg

Dat kan heel mysterieus of vreemd klinken, maar dat is eigenlijk heel makkelijk te begrijpen.

Als je je gewoon voorstelt dat ik je zou vragen 'speel eens eens muziekje op je viool dat de smaak van frieten weergeeft' ga je direct begrijpen dat dat niet veel zoden aan de dijk zal brengen.

Op dezelfde manier is het denken niet in staat bepaalde dingen weer te geven.

Je kun met woorden wel richting geven, maar waar het echt over gaat dat kun je pas beginnen te begrijpen door het te ervaren. En als je het dan in woorden moet omzetten... - je doe je best maar het zal er alleen naar wijzen.

​

* Taoïsme is in eerste instantie een manier van zelfontwikkeling. Mensen die daar lang mee bezig zijn en zich daar echt voor inzetten vertonen allemaal een bepaalde evolutie. De evolutie die je in die mensen ziet is dat ze heel krachtige, stabiele mensen worden - een soort rotsten in de branding, mensen die je niet makkelijk uit hun evenwicht brengt. 

​

* De traditie van het taoïsme is een spirituele traditie. Een spirituele traditie is daarom nog geen religieuze traditie. Religie gaat over regels, en dan moet iemand ervoor zorgen dat die regels worden nageleefd en als je het goed doet of slecht doet hangen daar gevolgen aan vast, oordelen aan vast. Dat is min of meer de weg van de religie. De regels kunnen misschien in de richting spiritualiteit leiden, of ze kunnen leiden naar fanatisme en enggeestigheid. Spiritualiteit heeft meer te maken met de zoektocht naar jezelf, naar iets meer, en met de zoektocht naar waar waar geluk. Dat is natuurlijk een heel ander iets dan externe religie. Het taoïsme bevat ook een zekere vorm van fysieke training, zoals Taiji. Taiji is echter maar een 800tal jaren oud, terwijl het taoïsme al veel langer bestaat en gebruik heeft gemaakt van een vorm van fysieke oefening. Die fysieke oefening is niet iets op zich, het wordt gebruikt als middel om de mind te oefenen, een manier om energie op te wekken. Als neveneffect heeft het dat je langer gezond blijft, wat je meer kansen geeft om langer te ontwikkelen. 

Dat is de insteek van het taoïsme.

​

- Ontstaan van taoïsme 

​

* De eerste die het taoïsme in principes heeft gegoten is Lao Tsu. We weten eigenlijk niet zeker of die echt heeft bestaan - Lao Tsu verwijst naar de oude man of het oude kind, en dat kan verwijzen naar een soort meester. In het oude China was iemand die oud werd niet iemand om bij wijze van spreken in het rusthuis te steken, maar iemand met wijsheid, iemand waarnaar je moest opkijken. 

​

Het zou dus kunnen dat dat eigenlijk gaat over één of meerdere meesters die die bijnaam hebben gekregen.

Die traditie, die kennis wordt doorgegeven van meester op leerling, die op zijn beurt meester wordt, in een soort ketens waarin de kennis wordt verfijnd. De meester geeft zijn beste begrip door aan de leerling die het op zijn beurt in zichzelf eerst moet ervaren - vaak zijn dat trainingen van 20 jaar of meer - voor de leerling begint iets door te geven.

​

* De Dao De Jing is geschreven, of het taoïsme is als het ware ontstaan rond 500 voor Christus, en het taoïsme is dus ongeveer 2500 jaar oud. Als je dat vergelijkt met de positieve psychologie: de positieve psychologie is 20 tot 40 jaar oud, afhankelijk van waar je het startpunt precies legt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de wetenschap, de positieve psychologie iets te leren heeft van die oude tradities, waarin kennis werd opgebouwd over eeuwen, waar altijd werd gekeken wat er werkte en wat er niet werkte, hoe het kon verbeterd worden. Mensen die in zo'n traditie getraind zijn over een lange periode, die hebben ook echt wel iets te bieden, iets dat fundamenteel anders is en beter is dan wat je gewoonlijk bij mensen vindt, en dat is ook wat de positieve psychologie in hun onderzoek concludeert als ze die mensen onderzoeken.

 

- focus op innerlijke groei 

* Het taoïsme heeft ook een heel sterke focus op innerlijke groei en heeft daar een soort methode voor ontwikkeld.

Je kunt innerlijk ontwikkelen als je de taoïstische weg wil volgen, en het eerste wat je dan moet doen is onderscheid maken tussen het diepe deel van je mind en het oppervlakkige deel van je mind. Hoe kun je je dat voorstellen? Bijvoorbeeld: op het moment dat iemand overlijdt kun je daar verdriet van hebben, niet omdat die persoon je bepaalde dingen niet meer kan geven of voor jou kan zorgen, maar gewoon omdat die persoon er niet meer is. Of als er iemand zwanger is of als er een baby is kan je daar blij van worden, een positief gevoel bij hebben, zonder dat je daar iets mee te maken hebt. Dat zijn diepere emoties. Een ander principe is dat het diepere deel van je mind op verschillende plaatsen tegelijk kan focussen. Het kan verschillende dingen tegelijk aanvoelen, zoals we in het begin van de sessie even gefocust hebben op handen en voeten tegelijk. Dat trekt je naar het diepere deel van je mind. Het oppervlakkige deel van je mind kan de dingen maar één per één verwerken. Door op verschillende dingen tegelijk te focussen ga je uit je denken en in het diepere deel van je mind. 

Eigenlijk komt het er voor een stuk op neer dat de methodes die aangeleerd worden je leren om ongefilterd te luisteren naar wat zich aandient. Dat wil zeggen dat de informatie objectiever is en vollediger is dan gewoonlijk.

Anderzijds, wanneer je weerstand voelt, wanneer je iets vervelend begint te vinden, mag je er van uitgaan dat je niet in het dieper deel van je mind zit.

​

En als je eenmaal in het diepe deel van je mind zit, moet je een duidelijke intentie hebben. In sommige meditaties wordt gezegd dat je je gedachten moet stil maken en alleen bewust zijn of alleen voelen, maar de traditie is heel duidelijk dat je een sterke intentie moet hebben, iets moet nastreven. Bijvoorbeeld als we proberen iets te visualiseren, en je probeert dat echt, ben je heel intens met iets bezig. Maar je moet dat wel ook blijven doen vanuit het diepere deel van de mind. Er is een groot verschil, het heeft een totaal ander effect als je net hetzelfde vanuit je denken zou doen. Ook al lijkt het uiterlijk hetzelfde.

Het tweede is dat je in zekere mate moeite moet doen, inspanning moet leveren. Bijvoorbeeld, als je last hebt van tinnitus kan dat heel storend zijn, is dat een extra moeilijkheid, en als je extra moeite moet doen om er door te gaan, dan zal het effect ook groter zijn als je er eenmaal in slaagt. Of, als je bijvoorbeeld rugpijn hebt en je gaat taiji doen, ga je niet focussen op de pijn maar focussen op hoe je kunt bewegen zonder dat je die pijn voelt en je gaat in die zone veel meer voelen en daardoor soms veel accurater bewegen. Daarvoor moet je extra moeite doen, maar dan kan je die moeilijkheid omzetten in een kans, in een voordeel, in een gelegenheid om beter te doen. Het is vooral heel belangrijk om altijd beter te proberen doen, altijd uit te reiken, proberen meer te doen dan wat je kan.   

Dan is er een derde component die hier heel sterk mee verbonden is, en dat is aanvaarding. Want je hebt een duidelijke intentie, je doet veel moeite maar je probeert ook iets dat heel moeilijk is, en dan is er een grote kans dat je er niet in zult slagen, toch niet de eerste keren. En dan is het heel belangrijk dat je dat kunt aanvaarden. Dat je dat niet als een fout gaat zien. Je begrijpt gewoon dat je iets moeilijk aan het doen bent en dat het normaal is dat dat niet van de eerste keer lukt, en je staat begrijpend tegenover jezelf.

In de positieve psychologie wordt dat 'groei mindset' genoemd.  

Als je die mindset, die drie componenten hebt in het dagelijks leven - een duidelijke intentie, inspanningen doen en aanvaarden dat het niet onmiddellijk lukt en toch volhouden en daarvan leren - dan helpt dat heel sterk om resultaat te boeken in wat je ook doet.

​

​

- methode 

Een ander aspect van het taoïsme is dat je wil hebben dat alles natuurlijk is, niet geforceerd, dat alles ook in balans is. 

Het gaat dan onder andere om een balans tussen het fysieke, het emotionele en het intellectuele of mentale aspect in ons.

We hebben al gezegd dat er in het taoïsme vaak gebruik wordt gemaakt van beweging, van fysieke bewegingen, en die bewegingen moeten verfijnd worden. Dat verfijnen is niet voor de beweging zelf, maar die verfijning zorgt ervoor dat je mind getraind wordt en dat je een bepaald soort energie opwekt.

En die energie kun je dan transformeren, die energie kan verfijnd worden om te werken aan je emoties. Dat is één aspect van het werk op emotioneel gebied. Een tweede aspect is dat je je emoties stil moet houden - want  je bent dikwijls extreem moeilijke dingen aan het proberen. Als je in je ego gaat zal dat leiden tot frustraties. De training houdt dan in dat je niet in je ego gaat, je diep blijft, en je emoties onderwerpt aan je wil, aan je dieper deel van je mind en rustig houdt. En op die manier ga je aan je emotioneel deel gaan werken. Enerzijds door je emoties te verfijnen, anderzijds door niet de negatieve indrukken al te zwaar te laten wegen op je emoties.

Als je dat wil doen, kun je bijna niet anders dan je intelligentie gebruiken om te verfijnen en rustig te blijven, te gaan nadenken - niet vanuit je hoofd, maar door je intelligentie te gebruiken op de laag, op het niveau, in de dimensie waaraan je aan het werken bent.